[Oblie]
OBLIE, z.n., vr., der, of van de oblie; meerv. oblien. Eene zeer dunne wafel. Verkleinw. oblietje. Zamenstell.: obliebakker, obliebus, obliedoos, obliedraaijer, anders oblieman, iemand, die op een draaibord, voor geld, om oblien laat draaijen; oblieijzer, obliekoek enz. Het woord is, met het fr. oublie, uit het lat. obláta afkomstig. Zie ouwel, dat van denzelfden oorsprong is.
Auteursrechtvrij