Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nooijen]

NOOIJEN, (noeijen) bedr. w., gelijkvl. Ik nooide, heb genooid. Geheel verouderd woord, dat de beteekenis van

[p. 314]

schaden, schadelijk zijn, gehad heeft. Het zamengest.: vernooijen komt bij v. Mand., en het naamw. vernooi bij M. Stoke voor. Zie deze woorden. Het komt overeen met het fr. nuire. Het vlaamsche nooize is schade.