Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Noode]

NOODE, (bij sommigen ook node, zamengetrokken in noô,) bijw. Ongaarn, onwillig: lijdende noode, dat yemandt anders haar eere quam bepluiken. Hooft. Iets noode zien. Hij zal daartoe noode komen. Veel liever

[p. 312]

gaern, dan noô gedaen. Camph. Toen Koningin Christine noô dien helt ontsloegh. Vond. 't Recht laet zich nô geheel vertreen. Poot. Zij zou te nô haer' wellust laten steuren. Poot. Hij leedt zoo noô. Poot. Harde node van Vlaenderen hi sciet. M. Stoke.

Frankendaler druiven zwellen

Node zonder kunst of kas. M.L. Tydw.

Van hier noôheid, bij Hoogstr. L. ten Kate, die noode spelt, leidt, met vele anderen, dit woord van nood af, als zijnde zooveel als uit nood, des noods. Dan, Huydecoper brengt het tot ode, dat bij M. Stoke, in de beteekenis van gaarn, gebruikt wordt. Door de voorzetting van de ontkennende letter n, voor ne, gelijk ooit, nooit, ergens, nergens, zoude dan node moeten gespeld, en de beteekenis van ongaarn daardoor bekragtigd worden; doch de rotterdamsche uitspraak vordert noo en noode.