Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederwaaijen]

NEDERWAAIJEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en waaijen: ik woei neder, heb en ben nedergewaaid. Door waaijen nederwerpen en nedervallen. In den laatsten zin vereischt het het hulpwoord zijn.