Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nedersmijten]

NEDERSMIJTEN, (neersmijten) bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en smijten: ik smeet ne-

[p. 261]

der, heb nedergesmeten. Op den grond smijten, neerwerpen: en eindtlijk de kerken der Onroomschen needersmijten. Hooft. En 't Noorden smijt geen sneeu of hagel neer. Poot. Hij smijt den ponjaert neder. Vond.