Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nedersnorren]

NEDERSNORREN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en snorren: ik snorde neder, ben nedergesnord. Met gesnor naar den grond geworpen worden: op steenen, die nedersnorren. Vond.