Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Moor]

MOOR, z.n., m., des moors, of van den moor; zonder meerv. Eene soort van zijden stof. Uit het fr. moire. Men kan het woord ook in het meerv. gebruiken, als van meer soorten gesproken wordt: een koopman in allerlei gewaterde moren.