Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Mistrouwen]

MISTROUWEN, onz. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. mis en trouwen, in het huwelijk treden: ik mistrouwde, ben mistrouwd. De volmaaktverled. tijd is meest in gebruik: de vrijster is mistrouwd, heeft een slecht huwelijk gedaan.