Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Mengel]

MENGEL, (mingel) z.n., o., des mengels, of van het mengel; meerv. mengelen. Eene maat van natte waren, inhoudende de helft van eene stoop, op eenige, en de helft van eene kan, op andere plaatsen. Misschien van mengen.