Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Matteren]

MATTEREN, bedr. w., gelijkvl., met eenen basterduitgang. Ik matteerde, heb gematteerd. Afmatten: maar niets, dat hen zoo zeer matteerde. Hooft. D'oppermaght wou mij niet bedroeven noch matteeren mijn gedult. Vond.