[Mat]
MAT, z.n., vr., der, of van de mat; meerv. matten. Eene stoelmat: de mat is aan stukken. Eene voetmat, eene dekmat: gedekt met eene mat. Vond. Hangmat: in eene mat slapen. Zamenstell.: bakermat. Eene kooi, waarin hanen vechten; waarvan de spreekwijzen: in de mat zijn, zich in verlegenheid bevinden - voor iemand in de mat springen, deszelfs zaak verdedigen. Zamenst.: mattebies, mattenkramer, mattenmaker, mattenlisch, zeker watergewas. Verkleinw. matje.
Eene biezenmat is in het hoogd. matte, neders. matte, zw. matta, angels. meatta, eng. matt, lat. matta. Martin. vergelijkt hier het hebr. מטה.
Auteursrechtvrij