Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Mannelijk]

MANNELIJK, bijv. n. en bijw., mannelijker, mannelijkst. Eenen man gelijk, met deszelfs aard en gesteldheid overeenkomende. Eigenlijk, tot het mannelijke geslacht behoorende, in tegenoverstelling van het vrouwelijke. Het mannelijke geslacht. Een mannelijke erfgenaam. Het mannelijke lid. Al wat mannelijk, van het mannelijke geslacht, is. Bybelv. Men bezigt het niet alleen van menschen, maar ook van dieren en gewassen. Het mannelijke geslacht in de spraakkunst, ter onderscheiding van het vrouwelijke en onzijdige. - Figurelijk, op het mannelijke geslacht gegrond, daarmede overeenkomende: de mannelijke kleeding, zoo als het man-

[p. 34]

nelijke geslacht pleegt te dragen, anders, in het gemeene leven, de manskleeding. Een mannelijk handwerk. Met de mannelijke jaren overeenkomende, in tegenoverstelling van de jeugd en jongelingschap: de mannelijke ouderdom. Eene mannelijke stem. Een mannelijk gelaat. Kragtig, deftig: met eenen mannelijken ernst spreken. Een mannelijke schrijfstijl. Dapper, kloekmoedig, onverschrokken: zij heeft een mannelijk hart. Zich mannelijk verweren. Houdt u manlick, zijt sterck. Bybelv. Van hier mannelijkheid, ook voor het mannelijke schaamdeel.