Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Druipstaarten]

DRUIPSTAARTEN, onz. w., gelijkvl. Ik druipstaartte, heb gedruipstaart. Met eenen ingetrokken staart, bevreesd wegsluipen: de wolf..... druipstaartende van schrik, enz. Moon. Ook bij overdragt, van menschen.