DROM, z.n., m., des droms, of van den drom; meerv. drommen. Eene zamengedrongene meenigte, van het verouderde drommen, d.i. dringen: een drom krijgsvolk. In eenen dikken drom. Vond. Ook wordt dit woord voor eenen inslag gebezigd (bij de wevers): hij zal mij afsnijden van den drom. Bybelvert. Zamenstell.: dromgaren.
Auteursrechtvrij