Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Dribbelen]

DRIBBELEN, onz. w., gelijkvl. Ik dribbelde, heb gedribbeld. Met de voeten tegen elkander gesloten springen. In de daaglijksche verkeering wordt het voor dribbelende, of springende, loopen gebezigd, vooral ten aanzien

[p. 587]

van kleine kinderen. Van hier dribbelaar, dribbeler, dribbelgat, dribbeling.