Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doortuimelen]

DOORTUIMELEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en tuimelen: ik tuimelde door, ben doorgetuímeld. Door eene opening tuimelen: blijf van het luik af, want anders zult gij er nog doortuimelen.