Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorbranden]

DOORBRANDEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en branden: ik brandde door, heb en ben doorgebrand. Brandend door iets dringen: het vuur brandt door, heeft doorgebrand. Het hout is haast doorgebrand.

[p. 552]

Het wordt ook bedrijv. gebezigd: laat ons tichelen strijcken ende wel doorbranden. Bybelvert.