Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorbraden]

DOORBRADEN, bijv. n., zijnde het verled. deelw. van doorbráden. Dat wel en gaar gebraden is. Doórbraden, met een scheidb. voorz.: ik braadde door, heb doorgebraden, beteekent aanhouden met braden.