Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Dingsdag]

DINGSDAG, z.n., m., des dingsdags, of van den dingsdag; meerv. dingsdagen. De derde dag in de week: aanstaanden dingsdag zal ik bij u komen. Ik heb hem dingsdags gesproken.

Dingsdag, bij Kil. ook dijnsdag, dijssendag, disendag, hoogd. Dinstag, deen. Tysdag, zweed. tisdag, angels. tuesdaeg, tiwesdaeg, eng. tuesday, ijsl. tyrsdaeg. Eenigen hebben het afgeleid van ding, voor geding, en dag, zoodat dingsdag dan zoo veel zoude zijn, als regtdag, dewijl de Ouden, op dezen dag, gewoonlijk regtdag hielden. Anderen brengen het tot Tuisco, eenen af-

[p. 536]

god der oude Germanen. Tuinm. leidt de benaming van dingsdag daaruit af, dat die dag aan den Dinggod, d.i. twistgod, oorlogsgod (Mars), toegewijd was. Ihre heeft beweerd, dat dingsdag hetzelfde is als het lat. dies Martis, dewijl Mars, bij de oude Angelsaksen, den naam van Tuu, Tüg, in den tweeden naamv. Tuues, droeg. Zoo ook leidt Ten Kate dingsdag, van thing, ding, voor Mars, en dag af. En anderen hebben weder andere gissingen over den oorsprong van dit woord gemaakt.