Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Deining]

DEINING, z.n., vr., der, of van de deining; meerv. deiningen. Het op- en nedergaan der baren, golving,

[p. 515]

van het oude deinen, golven: met holle deiningen. Vond. Figuurlijk:

Dien (spaansche schepen) baat het niet, te zijn als sloten opgebouwd,

Noch dat zij spieglen doen de deiningen van goud. Hooft.