BRUID, z.n., vr., der, of van de bruid; meerv. bruiden. Verkleinw. bruidje. Eene verloofde, ondertrouwde: mijne zuster is de bruid. Is zij reeds bruid, of de bruid? Zamenstellingen: bruidleider, bruidleidster, bruidsbed, bruidschat, bruidsgaaf, bruidsgoed, bruidskleed, bruidstuk, enz.
Bruid, hoogd. Braut, bij Ulphil. bruth, Ottfr.
[pagina 486]
[p. 486]
brut, Notk. prud, deen., zweed. en ijsl. brud, angels. brijd, eng. bride. Meenigvuldig zijn de gissingen der Taalonderzoekeren omtrent de afstamming van dit woord; en echter is, naar mijn inzien, deszelfs ware oorsprong tot nog toe onbekend gebleven.
Auteursrechtvrij