Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Brouwen]

BROUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik brouwde, heb gebrouwd. Eigenlijk, mengen, vermengen, in het algemeen, doch thands, voornaamlijk, van het bier: bier brouwen. Ook azijn brouwen. Figuurlijk, veroorzaken, (iets kwaads) berokkenen: iemand eenig onheil brouwen. Bedeckte lagen brouwt. J. de Deck. Van hier brouwer, brouwerij, brouwhuis, brouwing, brouwketel, brouwsel, (oul. ook brouwte), brouwster.

Ook wordt dit woord onzijdig genomen, in de beteekenis van lispen in het spreken, de letter r niet wel uitspreken, dewijl dit gebrek van uitspraak

[p. 485]

zich, inzonderheid, bij het woord brouwen laat hooren: zij brouwt sterk. De Rotterdammer maakt, in de uitspraak van brouwen, voor bier brouwen, en brouwen, gebreklijk spreken, onderscheid, daar hij de o van het eene woord veel doffer uitspreekt, dan die van het andere.