Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Brieschen]

BRIESCHEN, onz. w., gelijkvl. Ik brieschte, heb gebriescht. Van de paarden: een brieschend paard.

Dikwerf schrijft men het brieschen ook aan de leeuwen toe; doch eigenaardigst worden dezen gezegd te brullen.