Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Blos]

BLOS, z.n., m., van den blos; het meerv. is niet in gebruik. Een helder aangenaam rood, in het aangezigt, ten teeken van eene bloeijende gezondheid: bewaer dien vrolijken blos op uwe sneeuwwitte wangen. Vond. Dien blos op lip en wangen. L. Bake. De blos der gezondheid

[p. 433]

gloeit op hare kaken. Roodheid van schaamte: eenen blos krijgen, iemand eenen blos aanjagen. Zamenstell: schaamteblos. Verkleinw: blosje.