Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Blood]

BLOOD, bloode, in de daaglijksche verkeering, bloo, bleu, bijv. naamw. en bijw., blooder, bloodst. Vreesachtig, ontijdig beschaamd: in gezelschap van vreemde menschen is hij altijd bloo. Zij is de blooste (bloodste) van allen. Van hier bloodaard, bloodhartig, bloodhartigheid, (bloohartig) bloodheid, (blooheid). Waarschijnlijk behoort het tot bloeden, bloeijen, en drukt alsdan het denkbeeld van schaamrood uit.

Ons bloo, blood, bloode, komt met het ijsl. blaudur

[p. 432]

overeen, beandwoordende de ijsl. au onze scherplange oo. Niettemin zegt men ook bleu, bleuheid, welke eu, gewoonlijk, met de zachte, en niet de scherplange oo overeenkomt, als door, deur, voor, veur, ik woon en weun enz., waar de oo zacht is. De Maaslander gebruikt evenwel de scherplange oo en zegt bloo, bloode, en zoo doet ook Kil., overeenkomstig met het ijslandsche.