Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bil]

BIL, z.n., vr., der, of van de bil; meerv. billen. Om hare ronde gedaante, van den wortel bal, bol. Het achterste: op de billen slaan, voor de billen geven. Overdragt.,

[p. 414]

door de billen lappen, roekeloos verteren. Kil. heeft het hiervan gemaakte werkw. billen, voor: op de billen slaan; ook Breder.: dat het de kyeren deen, men souwse so wat billen. Van hier ook bilstuk, een zeker stuk rundvleesch.