Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bikkel]

BIKKEL, z.n., m., des bikkels; of van den bikkel; meerv. bikkels. Zeker beentje, waarmede de kinderen spelen. Van hier bikkelspel; ook het onz. werkw. bikkelen, met bikkels spelen.