[Beun]
BEUN, z.n., vr., der, of van de beun; meerv. beunen. Eene vischkaar, anders gemeenlijk bun genoemd. Beun, voor eenen zolder, is bij Sewel manlijk. Van hier beunhaas, zijnde eene verachtlijke benaming van iemand, die, eigenlijk knecht zijnde, in stilte, als baas, werkt. In de koopsteden draagt zulk een dezen naam, die zonder gezworen makelaar te zijn, koopen sluit. Van hier ook het werkw. beunhazen.
Auteursrechtvrij