Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Betwijfelen]

BETWIJFELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en twijfelen: ik betwijfelde, heb betwijfeld. In twijfel trekken: iets betwijfelen. Van hier ook betwijfeling.