Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Betreuren]

BETREUREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en treuren: ik betreurde, heb betreurd. Iemands dood betreuren, beweenen. Van hier ook betreurer, betreuring, betreurster.