Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Beteren]

BETEREN, wederk. en onz. w., gelijkvl. Ik beterde, heb en ben gebeterd. Van beter. Wederkeer.: zich beteren, verbeteren. Beteren, werd oul., ook in eenen be-

[p. 375]

drijvenden zin, gebezigd, ten aanzien van zulken, die zich, door het betalen van zekere gestelde boete, in sommige gevallen, van zwarer straf vrijkochten: want manslaght word gebeeterd met zeeker getal van groot en klein vee. Hooft. Onzijd., met zijn, beter worden: de ziekte betert, van dag tot dag. Van hier ook betering, beternis: om een beternis ende herstelling van de saken. H. de Groot.