Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Beschaafd]

BESCHAAFD, bijv. naamw. en bijw., zijnde het verled.

[p. 359]

deelw. van beschaven. Beschaafder, beschaafdst. Eigenlijk, door schaven, glad en effen gemaakt: de planken zijn rondom beschaafd. Figuurlijk, wellevend: een beschaafd man. Van hier ook beschaafdheid.