Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Beijeren]

BEIJEREN, onz. w., gelijkvl. Ik beijerde heb, gebeijerd. Op de klokken spelen. Bij Kil. beijaerden, van beijaerd, beijerd, nu beijer, klokkenspel. Misschien

[p. 329]

is dit beijeren van het oude baren, beren, d.i. geluid geven, afkomstig. Zie baren.