Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Begrip]

BEGRIP, z.n., o., des begrips, of van het begrip; meerv. begrippen. Verstand, oordeel: schrander van begrip zijn. Hetgeen, dat beknopt zamen gevat is - inhoud: een kort begrip der kristlijke leer. Elke voorstelling der ziel: naar mijn begrip - ik kan mij geen begrip van die zaak maken.

[p. 322]

Begrip is van begrijpen, en hierom plagt men ook begrijp te schrijven; doch thands is begrip meest in gebruik.