Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Barbaarsch]

BARBAARSCH, bijv, naamw. en bijw., barbaarscher, barbaarschst. Vreemd, uitheemsch: eene barbaarsche taal; figuurlijk, eene barbaarsche, met de taalregelen strijdende, woordvoeging. Wild, ruuw, onbeschaafd: een barbaarsch volk. Insgelijks hard, wreed, onmenschlijk:

[p. 292]

een barbaarsche vader. Hij werd zeer barbaarsch behandeld.