Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Arbeider]

ARBEIDER, z.n., m., des arbeiders, of van den arbeider; meerv. arbeiders. Van arbeiden. Iemand, die arbeidt, inzonderheid met de handen: een goede, een slechte arbeider - een arbeider is zijnen loon waardig - arbeiders aannemen. Van hier arbeidster, werkster -

[p. 249]

arbeidsman, werkman - arbeidsvolk, werkvolk, enz. Ook dragen verkondigers van den godsdienst, doch alleenlijk in de bijbelsche schrijfwijs, den naam van arbeiders: want sulcke valsche Apostelen zijn bedrieghlicke arbeiders. Bijbelvert. Van hier ook medearbeider, in denzelfden zin.