Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Almagt]

ALMAGT, z.n., v., der, of van de almagt; zonder meerv. Van het voorvoegsel al, dat den zin des woords versterkt, en magt. De hoogste magt, welke, eigenlijk, God alleen toekomt: Gods almagt. In den dichterlijken

[p. 220]

stijl wordt dit woord, dikwerf, ook gebezigd, om daarmede elke ongemeen groote magt aanteduiden: de almagt harer aantreklijkheid.