Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afzeilen]

AFZEILEN, onz. en bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en zeilen: ik zeilde af, ben en heb afgezeild.

Onz., met het hulpw. zijn; van eene plaats wegzeilen: het schip is reeds van Amsteldam afgezeild - de schipper zal aanstonds afzeilen.

Bedr., door zeilen afzonderen: hij zeilde mijnen boegspriet af.