Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afvallig]

AFVALLIG, bijv. naamw., afvalliger, afvalligst. Van afval, in de overdragtige beteekenis. Eigenlijk, volgends den aard der bijvoeglijke naamwoorden, in ig uitgaande,

[p. 188]

tot afval geneigd: maar dit volk heeft een afvallig en wederspannig hart - zij zijn de afvalligsten der afvalligen. Bijbelvert. Voor afvallige, in den zin van iemand, die werklijk afgevallen is, gebruikt men, derhalve, liever afgevallene. - Afvallig worden, maken. Zie ig.

Van hier ook afvalligheid.