Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afstroopen]

AFSTROOPEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en stroopen: ik stroopte af, heb afgestroopt.

[p. 182]

Door stroopen afzonderen: eenen aal het vel - eenen haas de huid afstroopen, zonder dezelve aan den buik te openen; welke afgestroopte huid, oudtijds, balg genoemd werd. Ook enkellijk, eenen haas, aal enz. afstroopen. Figuurlijk, het land afstroopen, plunderen.

Van hier ook afstrooper, afstrooping.