Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afstroomen]

AFSTROOMEN, onz. en bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en stroomen: ik stroomde af, ben en heb afgestroomd.

Onz., met het hulpw. zijn, in de scheepvaart gebruiklijk, door den stroom afgedreven worden: de boot stroomde van ons af.

Bedr., door stroomen afscheiden: de Rijn stroomt veel van zijnen oever af.