Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afsnijden]

AFSNIJDEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en snijden: ik sneed af, heb afgesneden. Door snijden afzonderen, en wel eigenlijk, door middel van een mes, eene schaar, enz.: haar afsnijden - hij heeft zijne haren afgesneden. Een stuk brood - eenige ellen van een stuk laken afsnijden. Zich den hals afsnijden. Door snijden korter maken: zijne nagels afsnijden. Iemands levensdraad afsnijden, voor dooden, is eene zinnebeeldige spreekwijs uit de oude fabelleer, welke het menschlijke leven met eenen, door de Schikgodinnen gesponnen draad

[p. 175]

vergelijkt. In eenen overdragtigen zin: iemand den weg, den toegang afsnijden, hem beletten, het oogmerk waarmede hij gaat, te bereiken - den vijand de levensmiddelen afsnijden, den toevoer van dezelven verhinderen. Door het afbreken van eene brug, den vijand de vlugt afsnijden, hem beletten te vlugten. De ruiterij - een schip afsnijden, dezelven verhinderen, bij het hoofdleger, bij de vloot te komen. Iemands gezelschap afsnijden, vermijden. Iemand de hoop, de gelegenheid enz. afsnijden, benemen. Een gesprek afsnijden, eindigen. Van hier ook afsnijder, afsnijding, afsnijdsel.

Bij Kero heet dit werkwoord abasnidan.