Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 174]

[Afsmeeken]

AFSMEEKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en smeekens ik smeekte af, heb afgesmeekt. Door smeeken trachten te verkrijgen: iemand iets afsmeeken. Van hier ook afsmeeker, afsmeeking.