Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afslingeren]

AFSLINGEREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en slingeren: ik slingerde af, heb en ben afgeslingerd.

Bedr., slingerende naar beneden werpen: hij slingerde hem van den berg af.

Onz., met het hulpw. zijn; door slingeren van iets afvallen: hij is van het schip afgeslingerd.