Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afslijten]

AFSLIJTEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en slijten: ik sleet af, heb en ben afgesleten.

Bedr., verslijten: hebt gij dat kleed reeds afgesleten?

[p. 173]

Onz., met het hulpw. zijn: hoe lang ik die schoenen ook drage, zij slijten genoegzaam niet af. Van hier ook afslijter, afslijting.