Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afslippen]

AFSLIPPEN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. af en slippen: ik slipte af, ben afgeslipt. Afglijden, afschieten: het touw slipte af. Van hier ook afslipping.