Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afschaffen]

AFSCHAFFEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en schaffen: ik schafte af, heb afgeschaft. Hetgene, dat men gewoonlijk bij zich, of tot zijnen dienst heeft, wegdoen, van menschen en dieren: eenen knecht

[p. 166]

afschaffen. Paarden, honden afschaffen. Doen ophouden, opheffen: eene wet, een gebruik, eene gewoonte afschaffen. Van hier ook afschaffer, afschaffing.