Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afronden]

AFRONDEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en ronden: ik rondde af, heb afgerond. Behoorlijk rond maken: eene houten schijf - een stuk metaal afronden. Van hier ook afronder, afronding.