Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afrijzen]

AFRIJZEN, onz. w., ongelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. af en rijzen: ik rees af, ben afgerezen. Van eene plaats opstaan: zij vielen, maar rezen terstond weder van den grond af.