Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aardachtig]

AARDACHTIG, bijv. naamw., aardachtiger, aardachtigst. Van aarde. Het gene naar aarde zweemt, of eene zekere maat van aardstof in zich bevat, en voor aarde te achten, of te houden is. Aardachtige klei. Zie achtig.